Soms kom je wel eens voor een situatie te staan waarin de kans op succes in een procedure afhangt van de vraag of je bepaalde bewijzen kunt veilig stellen. Dan kan een bewijsbeslag uitkomst bieden. Misschien hebt u daar wel eens van gehoord. Maar kan dat eigenlijk?

Het bewijsbeslag is voor gewone zaken niet in de wet geregeld. Voor zaken met betrekking tot intellectuele eigendom wel. Daar is een specifiek artikel in de wet voor geschreven. Desondanks heeft de Hoge Raad in een uitspraak van 13 september 2013 (ECLI:NL:HR:2013:BZ9958) al eens uitgemaakt dat een bewijsbeslag ook in ‘gewone’ zaken mogelijk is. De grondslag voor een bewijsbeslag wordt volgens de Hoge Raad gevonden in
artikel 730 in samenhang met artikel 843a van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv.).

Er gelden voor een bewijsbeslag wel een paar eisen. Zo kan het alleen gaan om ‘bescheiden’ in de zin van
artikel 843a Rv. en geeft het beslag geen recht op afgifte, inzage of afschrift. Het gaat uitsluitend om het veilig stellen van een bewijsstuk. Dat bewijsstuk kan onder omstandigheden op verzoek wel ter gerechtelijke bewaring afgegeven worden. Dat betekent dat het bewijsstuk in dat geval wordt bewaard bij een door de rechter aan te wijzen (onafhankelijke) partij.

Als een bewijsbeslag moet worden gelegd moet daar wel verlof voor worden gevraagd bij de rechter. In dat verzoek moeten de zaken die in beslag genomen moeten worden dan zo precies mogelijk omschreven worden. Het mag namelijk niet ontaarden in een zogenaamde ‘fishing expedition’.

Kortom, als de nood aan de man is, kan met een bewijsbeslag bewijs worden veilig gesteld, maar de mogelijkheden van dit middel zijn niet eindeloos.