Gehuwde partners[1] kunnen bijna alles met elkaar afspreken als het aankomt op partneralimentatie, maar deze contractsvrijheid is niet onbegrensd. Eind 2022 heeft de Hoge Raad de vaste rechtspraak over de vraag of je wel of niet het recht op partneralimentatie bij overeenkomst kunt uitsluiten nog eens bevestigd.[2]

Wat houdt deze vaste rechtspraak precies in?

In de wet is opgenomen dat een afspraak waarbij volledig wordt afgezien van het betalen van partneralimentatie – dit wordt ook wel een “nihilbeding” genoemd – in principe nietig is. De uitzondering hierop staat in artikel 1:158 BW. Dit artikel bepaalt dat het “voor of na de beschikking tot echtscheiding” mogelijk is om in een overeenkomst vast te leggen of en zo ja tot welk bedrag, er partneralimentatie wordt betaald.

Volgens vaste rechtspraak van de Hoge Raad kunnen gehuwde partners wel een nihilbeding afspreken, maar alleen in overeenkomsten die zij tijdens hun huwelijk hebben opgesteld met het oog op een voorgenomen echtscheiding. Het maken van de keuze voor het invoeren van de mogelijkheid om voorafgaand aan het huwelijk afstand te doen van het recht op partneralimentatie ligt – volgens de Hoge Raad – in de politieke arena en niet bij de rechter.

Dit betekent dat dus niet mogelijk is (en blijft) om in een overeenkomst voor het huwelijk of in huwelijkse voorwaarden al afspraken te maken over het antwoord op de vraag of er wel of geen partneralimentatie is verschuldigd bij echtscheiding. Zo’n nihilbeding in die fase is nietig. Alleen als er concreet zicht is op een echtscheiding mogen hierover in een overeenkomst (het convenant) afspraken worden gemaakt.

Vraag jij je af of de afspraken in jouw huwelijkse voorwaarden wel geldig zijn of wil je een beoordeling over bijvoorbeeld de hoogte van de partneralimentatie? Neem dan gerust contact met ons op. Wij helpen je graag verder.

[1] In deze blog wordt alleen gesproken over het huwelijk, maar dezelfde regels gelden voor een geregistreerd partnerschap.

[2] HR 25 november 2022, ECLI:NL:HR:2022:1724.